Yaşanmış Öyküler köşemizde bugün İdil Gül’ün doyasıya eğlendiği son piknik anısına kulak verdik
Ailemle beraber piknik yapmayı çok seviyoruz. Yaz mevsimlerinde boş zamanlarımızı piknik yaparak değerlendiriyoruz. Bazı aileler, pikniğe giderken dünyanı hazırlığını yapıyorlar. Döndüklerinde piknik bulaşıkları ile uğraşmak istemedikleri için piknik onlar için eziyet haline geliyor. Yıllardır piknik sevdalısı olmanın verdiği tecrübeden kaynaklanıyor olacak ki, biz ne pikniğe giderken ne de döndüğümüzde bizi korkutmuyor.
Pandemiden önceki yaz tatilinde bütün aile Kırklareli’de toplanmıştık. Başka şehirlerde yaşayan okuyan bütün kuzenlerim ve Edirne’de oturan teyzem gelmişti. Uzun zaman sonra ilk defa hepimiz bir araya gelmiştik. Hepimizi bir arada gören babaannemim mutluluğu yüzünden okunuyordu. Uzaktan gelenler yol yorgunluğunu atar atmaz, piknik planları yapılmaya başladı.
Piknik günü erkenden kalktık. Çantaları hazırladık ve hep beraber yola çıktık. Piknik alanına vardığımızda önce çayımızı ateşe koyduk. Çay olurken, hep beraber kahvaltıyı hazırladık. Babam ve eniştem bizim için hamak kurdu. Kahvaltımızı yaptıktan sonra kuzenlerimle beraber temiz havada yürüyüşe çıktık. Piknik alanında bulunan oyun sahasında oyun oynadık. Bizimkilerin yanına döndüğümüzde yemek için hazırlıklar çoktan başlamıştı.
Amcam, ateşi yakmaya çalışıyordu. Beceremediği için ona biraz takıldım. Sonunda ateşi yakmayı başardı. Ateş yandıktan sonra etler tek tek mangala konmaya başladı. Ahali amcamın ateşi yakmasını beklerken çok acıkmıştı. Herkes sofra kurulurken bir şeyler tırtıklamaya başladı.
Yemeğimizi yedikten sonra masanı etrafında toplanıp, ailecek sohbet ettik. O yaz ki son pikniğimizdi. Sonraki sene pandemi başlayınca ne bütün aile bir araya toplanabildi ne de pikniğe gidebildik.
Haber/Kaynak: Sınırkent